Co robisz, gdy świat się rozpada, a ty akurat jesteś na głodzie? Wraz z młodą, zbuntowaną Iranką ruszamy w trwającą dwadzieścia cztery godziny podróż po ogarniętym chaosem Teheranie w poszukiwaniu dawki narkotyków. Powieść Mahsy Mohebali zaczyna się od trzęsienia ziemi, a dalej napięcie tylko rośnie. „Nie ma co” to mroczne i zjadliwe – lecz nie pozbawione humoru – spojrzenie na autorytarne państwo, pogrążone w kryzysie społeczeństwo i dysfunkcyjną rodzinę; to wstrząsający portret współczesnego Iranu. Dzieło Mohebali zostało nominowane do National Translation Award 2022 (USA) oraz New Yorker Best Book of 2022, a także uhonorowane w 2010 roku najbardziej prestiżową nagrodą literacką w Iranie – Literacką Nagrodą Houszanga Golsziriego. Niniejsza książka doczekała się w kraju rodzinnym kilkunastu wznowień i osiągnęła sprzedaż stu tysięcy egzemplarzy.

Powiedzieć, że ta książka jest radykalna, to nic nie powiedzieć.

– Anna Learn, „Electric Literature”

Błyskotiwe spojrzenie na dumny kraj, który od wielu lat jest stygmatyzowany i izolowany. Mahsa Mohebali bardzo umiejętnie stworzyła antybohaterkę, która łamie konwencje i wystrzega się utartych schematów, ale nie odkryła jeszcze, czym je zastąpić. (…) Z pewnością ta książka stawia więcej pytań niż daje odpowiedzi, a czytelnik ma wrażenie, jakby właśnie wpadł do króliczej nory w „Alicji w Krainie Czarów” lub został rzucony na kolejkę górską, która wypadła z torów.

– Mandy Brauer, „The Litro Magazine”

Książka Mahsy Mohebali to błyskotliwa, oryginalna powieść w stylu romansu łotrzykowskiego. (…) „Nie ma co” to mocna krytyka współczesnego Iranu, zarówno pod kątem problemu uzależnienia od narkotyków, jak i nierówności społecznych. (…) Szalona podróż po Teheranie i pociągająca, skomplikowania bohaterka sprawiają, że książkę tę trudno zapomnieć.

– Benjamin Woodard, „Words Without Borders”

Fascynujący portret pogrążonego w kryzysie miasta widzianego przez pryzmat owładniętej apatią bohaterki. (…) Pochodząca z Teheranu autorka wykreowała charyzmatyczną bohaterkę o niezaprzeczalnym poczuciu humoru (…) lecz pod koniec historii czytelnik może popaść w nihilizm, tak jak sama Szadi, zagubiona z powodu swoich często ambiwalentnych przeżyć.

– „Kirkus Reviews”

Błyskotliwy i wstrząsający portret współczesnego Iranu, pełen niepokoju, narkotyków i destrukcji.

– „The Publishers Weekly”